Birkenau

…upalny zwykły dzień...
mroźny dla moich myśli
kolczaste ogrodzenie,
puste pole, na którym umierali ludzie...

W głowie pojawiają się dramatyczne obrazy
człowiek zabija człowieka
Jednym bezwzględnym strzałem w głowę,
oficer roztrzaskuje niemowlę o ceglany mur...

Nie chce tu być, nie chce na to patrzeć…
Czuję to wszystko, łzy nie przestają płynąć,
Odrażające dreszcze przeszywają całe ciało!

Brudne Baraki, pełno paskudnych ludzi,
śmierdzących, umierających, zjaw…
Idę dalej, czuje popiół pod stopami…
Wiem już co tu się działo…parzy!

Drzewa szumiące nad głowami,
ukrywające tragiczna prawdę,
Ból przy każdym kroku, nie mogę się ruszyć!
Zamykam oczy i słyszę tych ludzi,
ich myśli, ich pragnienia, ich nadzieje...
strzępy ludzkie..

żal, nie mogę im pomoc, nie mam jak…
pomnik, widok na rampę i straszliwą wieże...
Miejsce zabójstw, miejsce dramatów i tragedii, śmierci…
pełno głosów…szepty…ludzie…duch y!

opuszczam to miejsce, potępiając ludzkość…
Byłem tam… w sercu okrucieństwa…Birkenau…

autor

Rigs

Napisany: 2007-09-29 Dodano: 2007-09-27 10:37:29

Ten wiersz przeczytano 539 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie