BLIZNA
tamtego lata zapomniec nie umialam
śnilam marzyłam w głowie nas miałam
słowo MY odeszło
twe imie dawno przeszło
MY juz nie istnieje
najwyższy czas, nareszcie
urządzilam ceremonie pożegnalną twego
mienia
me życie powoli sie zmienia
kochałam i przez ciebie cierpiałam
przez jeden wiersz i blizne się
uratowałam....
cieszyć się czy płakać-o to jest pytanie
płacze ze szczescia to jest moje zdanie
nie zmienie go nigdy i wiesz co jeszcze
powiem?
kochałam przestałam ale nie zapomne......
autor
Czarn*a
Dodano: 2006-11-27 18:37:37
Ten wiersz przeczytano 511 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.