Bo był on.

Został sam
gdzieś pośrodku świata.
Aby nauczyć się
bez skrzydeł latać.
Stworzył swój
zakątek na ziemi.
Którego nie dosięgną
języki płomieni.
Został sam
by móc odżyć na nowo.
Stworzył świat
darując go słowom.
Zatrzymał myśli by
wzlecieć do chmur.
Zamknął swe serce
w twardy biały marmur.
Uciekał tym
którzy go szukali.
Bo oni złymi
uczuciami eksplodowali.

Odszedł jak chciał.
I jak odejść umiał.


I dopiero wówczas świat zrozumiał...

autor

emilia

Napisany: 2009-05-11 Dodano: 2009-05-11 22:13:25

Ten wiersz przeczytano 623 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie