bo nie grzechem gruchnąć śmiechem

marzenie mam lub mrzonkę cichą
co we mnie siedzi od dzieciństwa
by zostać sławnym satyrykiem
i śmiać się, gdy wokoło świństwa,
draństwa, pozery i drapieżcy,
mody i sztampy, różne hucpy.
być satyrykiem moi mili!
ot! ma idea fix! ech, móc by

ładować z rana broń nabojem
zjadliwych kpinek, jęzor ostrzyć,
walnąć obuchem salwy śmiechu
i mieć w rękawie wice mocne!
prześmiewcą być i dręczycielem
smutnych gosposi i bigotów,
turlać publikę po podłodze
pośród aplauzów i wiwatów.

na każdy zblazowany temat
roześmianego mieć dżokera
zamiast smutnego tuza. w garści
śmiech mieć zabójczy, gdy afera.
walnąć w nią z grubej rury hecą,
która powali na kolana
tych co się proszą o satyrę:
satyra, kpa, zwykłego drania.

perełki zębów wciąż podziwiać
na gębach rozśmieszonych gości
i móc nakazać się udławić
wyszydzonemu jego -ośćmi.
ech, satyrykiem być kąśliwym,
oklaski zbierać na stojąco,
potem się skłonić z miną klauna
na poły mądrą, na wpół drwiącą.

i jeszcze jedno mieć w naturze:
przymrużać oko, kiedy z sali
ktoś wyceluje we mnie śmiechem
-bez ostrzeżenia mi przywali.
zacisnąć zęby, trzymać fason
chociaż zaboli lub zapiecze.
tak to już bywa (całkiem serio!):
w dwie strony miecz satyry siecze.

autor

grusz-ela

Napisany: 2008-02-03 Dodano: 2009-02-03 16:09:05

Ten wiersz przeczytano 1245 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Obyczaje

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie