Bo to magią jest

Kto tylko doświadczył, ten wie. Jaki to bajeczny i niezwykły stan... ;)

Z posród tłumu wyłonił się On.
Ja pragnąc cicho obserwować, zlałam się w
ściany toń.

Duże, brązowe oczy topiły mnie swoją głebią.
W zachwyt powoli wpadłam i doprawdy z
wrażenia usiadłam!
Sycąc się zacnym widokiem, popłynęłam z
myślami potokiem.
Jakie jego imię? Czy mnie zauważył?
A może właśnie też się rozmarzył?
Samoistny uśmiech wkradł się na moją twarz.
Czy ja zwariowałam? O nie, mówię pas!
Całą sobą przeżywałam to dziwne zdarzenie.
Jego spojrzenie podnosiło krwi mej
ciśnienie.
Obłęd, szaleństwo, słów mi już brakuję,
aby opisać w czym egzystuję!
To istna magia, mój Boże, zmysły
postradałam!
Chwila.
Otrząsnęłam się i coś stwierdziłam.
Bynajmniej moi drodzy się nie myliłam.

Ja tym przystojniakiem się zauroczyłam!
O tak,
nadzwyczaj bardzo się zauroczyłam.

W.

autor

Izaa1305

Napisany: 2009-03-30 Dodano: 2009-03-30 14:01:07

Ten wiersz przeczytano 487 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Nieregularny Klimat Wesoły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie