Bocian
Słońce grzeje serca nasze,
Wiosna cała w pięknej szacie.
Lipy listki wystrzeliły,
A na słupie elektrycznym ?
Bocian!
Wije gniazdo niestrudzony,
Nowy domek dla swej żony.
Liczy, sprawdza i rachuje,
Czy wyżywi liczną dziatwę?
Kiedy rządzą…!
Wpadł na pomysł - kredyt weźmie.
Dać pod (za)staw? – myśli snuje.
Lecz w tym kraju żyć się nie da,
Gdy na zachód gnają młode.
Tutaj …!
/I.Ok./
Komentarze (34)
Zycie skłania do refleksji
sprytnie pokazane przez gniazdo bocianie
pozdrawiam
Bardzo ciekawy wiersz. Życie ludzkie przeniesione do
bocianiego gniazda . Gratuluję pomysłu. Pozdrawiam
ciepło
Ciekawy wiersz i daje dużo do myślenia niby o
przyrodzie a tak naprawdę kłania się nam życie…
Pozdrawiam bardzo serdecznie:)
Zawsze miło patrzeć jak wracają... Serdeczności :))
Oryginalnie napisane i z odniesieniami do świata
ludzkiego. :)
Taka tragiczna prawda życiowa ...tę prawdę fajnie
ukryłaś pod bocianim gnieździe. pozdrawiam
Taka tragiczna prawda życiowa ...tę prawdę fajnie
ukryłaś pod bocianim gnieździe. pozdrawiam
Zgrabnie przełożyłaś życiową prawdę na bocianie
gniazdo.
Mi też rymują się w wierszu wuje ;)
Miłego!
Dorymowały się w mojej głowie jakieś brzydkie słowa,
czy taki był zamiar autorki? Pozdrawiam:))
Chodźmy, chodźmy rozmarzeni
Poszukajmy tej zieleni.
Poszukajmy śladów wiosny,
Dzień jest piękny i radosny.
Smutne refleksje wzbudza ten wiersz...pozdrawiam :)
oj gnają , gnają a nam mówią, że same niedoróbki
zostają, pozdrawiam
świetny wiersz, samo życie. Pozdrawiam cieplutko.
Dołączę do komentarza Tańczącej z wiatrem, bardzo
ładny. Pozdrawiam Cię serdecznie Czatinko
przepraszam,starosc,hihi