Ból
Moja twarz jest pełna rozpaczy,
Lecz nikt jej nie zobaczy,
Głęboko ją w sobie ukrywam
I rzadko szczęśliwą bywam.
Wciąż pamiętam ten dzień,
W którym poznałam Cię,
Gdy w oczy Twe spojrzałam,
Gdy się w Tobie zakochałam.
Teraz przez to szlocham,
Bo naprawdę Cię kocham,
Lecz Ty tego nie rozumiesz
I pokochać mnie nie umiesz.
W bólu sie urodziłam,
W bólu swe życie przeżyłam,
Moim przyjacielem jest ból,
Bo Ty nigdy nie będziesz mój!
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.