Ból istnienia

Mam dość.
Świata,
Życia,
Samej siebie...
Chciałabym już zniknąć,
Powiedzieć wszystkim żegnajcie.
Odwrócić się
I odejść.
Daleko,
Tam gdzie nikt mnie nie znajdzie.
Gdzie mogłabym być sama,
Lecz nie czułabym przez to bólu.
Gdzie człowiekiem rządziłby rozum,
A nie uczucia i emocje.

Chciałabym odejść...
Wrócić do domu u boku Naszego Ojca,
Gdzie życie byłoby łatwiejsze.
Ale nie mogę...

Boję się...
Tego, że nikt nie będzie za mną tęsknił,
Tego, że nikt nie będzie za mną płakał,
Umierania w samotności...

Poczekam...

... samotna wśród tłumu ludzi ...

autor

tusia001

Dodano: 2006-05-15 13:09:22

Ten wiersz przeczytano 456 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie