Ból nieszczęścia

Ból rzecz względna, każdy poznał już jej smak.
Psychiczna i fizyczna udręka człowieka.
Niektórych ból już zabił, bo nie potrafili z nim żyć.
Inni nadal trwają w wierze, że życie jest piękne.
Spoglądam na nich z pogardą i zazdrością.
Oni doznali prawdziwego szczęścia,
innych omija ono szerokim łukiem.
Jestem człowiekiem, w którym tli się sztuczne szczęście.
Ukazuje je, gdy muszę by nie mieć zbędnych kłopotów.
Znajdują się ludzie, którzy ofiarują mi swą pomoc.
Po co mi ona, to dla mnie bolesny bezsens.
Zamiast pomóc pogarszają sprawę, która i tak zagmatwana
ukazuje się z coraz większą bolesną siłą.
Z dnia na dzień siedzę w pustym i zimnym pokoju.
Puszczam głośno muzykę by zagłuszyć swoje problemy.
Co chwilę spoglądam na żyletkę i zastanawiam się:
Jaki sens jest w tym wszystkim? Po co męczę się niepotrzebnie?
Skoro jeden błahy ruch może skończyć to wszystko.
Miliony ludzi zapewne czuje to samo, mają ten sam problem.
Niektórzy brną dalej, niektórzy to kończą.
A ja trwam tu nadal, rozdarta na dwie części.
Czy ma sens to życie? Czy ma sens ta śmierć?

autor

Neo FM

Napisany: 2006-10-16 Dodano: 2006-11-16 15:42:07

Ten wiersz przeczytano 692 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie