Ból serca
Kartki wyrwane z kalendarza,
rzucone w ogień ruchem mściwym,
zginęły wraz ze wspomnieniami,
z żalem i smutkiem niegodziwym.
I łzy tęsknoty popłynęły,
jak czas, co myśli złe uśmierca
i został w piersi ból goryczy,
- ból zranionego losem serca.
To ból miłości najprawdziwszej,
miłości wiernej,choć szalonej,
jak światło gwiazdy zbyt dalekiej
w rozbłysku pierwszym utraconej.
To ból istnienia niepokoju,
ból rozczarowań przebudzenia,
on przypomina prawdę gorzką,
że to, co martwe się nie zmienia …
Wiersz ze zbioru " Rezerwat smutku "
autor
Allan Keens
Dodano: 2016-03-16 19:45:12
Ten wiersz przeczytano 1177 razy
Oddanych głosów: 16
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (11)
so natürlich, weil Goethe
Es ist ein Dichter betrachtet!
dlatego uczcijmy jego pamięć fetą
- (to nie ser, ani pasztet)
Ból istnienia (weltschmerz)- kojarzy mi się z
Werterem. Nie mogłam zrozumieć tego bohatera, a teraz
wiem wszystko. Super wiersz.
Tyle bólu, ale tak też w życiu bywa. Ładny choć smutny
wiersz. Pozdrawiam serdecznie :)
Bardzo równo płynący wiersz, musi być ciekawy i cały
tomik.
To, że wyraz "Ból" się powtarza, tylko wzmacnia odbiór
czytelniczy. Tak mnie się wydaje i nie przeszkadza mi
to.
za dużo bólu w tym wierszu...ale, choć smutny to
ładny....lecz żeby nie było z tym bólem tak jak z tym
piszczeniem w uszach; - facet się leczył i leczył,
zawsze chodził do lekarza w krawacie z mocno zapiętą
koszulą pod szyją, aż raz go spotkał taki menel na
ulicy i powiedział mu aby sobie poluzował trochę pod
szyją bo mu będzie w uszach piszczć!
Kolejny udany dobrze napisany wiersz. Przekonująco
mówisz o cierpieniu. Serdeczności.
Piękny wiersz. Smutny, ale takie też są ładne.
Pozdrawiam za to cieplutko.
i /popłynęły/ słowa z twojego wiersza do serca:)
Pięknie piszesz aż chce się czytać.
Pozdrawiam:)
Zawiedziona Milosc.
Dobry wiersz, na TAK.
Pozdrawiam.
Dobrze się czyta, płynnie napisany
dziewięciozgłoskowiec.