Boże kwiaty
zasiał Pan Bóg na polu ziemskim
nasiona co wnet kiełki puściły
to tysiące boskich ziaren życia
- tak się nasze serca narodziły
zatem ku słońcu się wzbijamy
z ziemi spijamy całe dobro
wyciągamy dłonie do innych
zbierając się wszyscy w okrąg
w środku uniwersum Bóg rezyduje
czasem dając suszę czasem wiatr
jednakże zawsze stoi w środku
i miłością podlewa serca w nas
a więc za barwy rafy koralowej
za każdą siostrę, przyjaciela, brata
dziękujmy prosto z głębi serca
naszemu Ogrodnikowi Świata

Katarzyna Błeszyńska

Komentarze (2)
wiersz pełen wiary....pochylam głowę....sercem
napisany..pozdrawiam...
Tytuł ładny i wiersz niezły :)