Boże Narodzenie

drugi wiersz mojego życia

„Boże Narodzenie”



Zgrzyt dźwięk klask jęk
Gdzieś w oddali promyk nadziei

Jest takie miejsce gdzie stoi pusty dom
Stoi pusty bo jego mieszkańcy coś stracili
Cząstka domu odpadła rozleciała się
Upadła runęła razem z jej mieszkańcami.

Zgrzyt dźwięk klask jęk
Gdzieś w oddali promyk nadziei

Miejsce smutne pachnące zgrozą
Zamieszkane ludźmi równie smutnymi
Codziennie słychać zgrzyt starych mebli
Jęk bólu spowodowanego ciężką chorobą.

Zgrzyt dźwięk klask jęk
Gdzieś w oddali promyk nadziei

Jeden dźwięk wielkie przebudzenie
Lek na wszystkie dolegliwości
W ubogiej kaplicy małym budynku
Rodzi się wielka nadzieja

Zgrzyt dźwięk klask jęk
Gdzieś w oddali promyk nadziei

Lek ten zaczyna wypełniać cały dom
Odnawia mieszkańców i wyposażenie
Wielka światłość zatriumfowała wokół
Dom Chleba najmniejsze wśród plemion
Dało Lek na najgłębszą Ludzką Ranę

Piękny dźwięk klask radosnych rąk
Już tak blisko Lux Perpetua

Lek ten przemienił świat cały
Dał początek nowym ludziom
Już nie chorym i smutnym
Ale nowym opromieniałym miłością

Anielska muzyka rozbrzmiewa po całej Ziemi
W Betlejem w domu chleba narodził się Chrystus

dzięki za wszelkie dowody uznania

autor

Jucek

Dodano: 2008-04-22 20:25:40

Ten wiersz przeczytano 921 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Optymistyczny Tematyka Święta

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie