Brama zawiłości

Ładna, życiowa melancholia.
Wiersz potrafi rozbudzić wyobraźnię.
Pozdrawiam
Marek

Dobry,choć smutny wiersz,
też miewam takie niebo...
Podoba się bardzo.
Miłego dnia maltechu życzę:)

Dużo tu smutku... pięknie napisane... bardzo mi się
podoba...

Moje niebo pełne zwątpienia, ten wers, niesamowity
przekaz:)

Interesujące ujecie tematu samotności
rozterek.Wątpliwości zawsze przychodzą do każdego,choć
nieproszone. Gratuluje i życzę powodzenia :)

Jest jeszcze nadzieja, zwątpienie rozwieje wiatr i
radość powróci. Pozdrawiam :)

Wszystko o czym piszesz człowiekowi nie obce, pełno
zawiłości i tylko zawiłości.

No cóż, któż ich nie ma. Jest w Twoim pisaniu jakiś
niepowtarzalny klimat, który zatrzymuje nad tekstem i
skłania do refleksji. Idę podumać. Bardzo dobry
wiersz.

...powróci melancholia ........... lepiej niech idzie
precz :))))

moje też......pozdrawiam

moje niebo
pełne zwątpienia(moje też)

Ciekawy, melancholiczny, w sam raz na jesień.

Któż ich nie ma..Wypracowałeś własny, niepowtarzalny
styl..wiele matafor a za rękę nie umiem złapać :)..co
dopełniaczowe tworzy :)..Oprócz tytułu..ale tam ponoć
wolno :)..Ten zółty ser (ponad tona) w Kołobrzegu to
Twoja sprawka :)? Ani chyba miś..taka mala, siara miś
:).. M.

..." czekaniem na nikogo
"......depresyjny....smutny....jak krople deszczu....z
przyjemnością punkt...pozdrawiam nostalgicznie liści
szelestem;-)))

"moje niebo
pełne zwątpienia" ach, ta jesienna nostalgia, jak ja
to lubię :-)