budujemy by zostawić

Nostalgia wiersza potrafi udzielić się czytelnikowi.
Wielu z nas potrzebuje być potrzebnym a tym samym
kochanym.
Życiowy wiersz.
Pozdrawiam.
Marek

Jesienna nostalgia w Twoim wierszu

Bardzo dobry wiersz, choć smutny, ale takie jest
życie; czasami dokłada różnych smaczków. Pozdrawiam.

Smutny, ale piękny...
Pozdrawiam:)

Smutkiem powiało...pozdrawiam serdecznie.

Smutno, życiowo.
Pozdrawiam serdecznie :)

Nie chcę kwitować zbyciem, ale - serio! - sam nie
wiem...
Przyjedź do mnie na dwa trzy dni - a poczujesz sie
potrzebna - najpierw - byc może - u mnie, a poźniej -
po powrocie - także u nich.
Serdecznosci:)

To jest bardzo życiowe.

Wymownie, smutno i życiowo.
Pozdrawiam :)

Bardzo smutny wiersz.Takie życie,znikamy gdy nie
jesteśmy już potrzebni.Pozdrawiam.

Haluś! Ale jeszcze tyyyle nie zrobiłaś!
A niestety - TAM nie przyjmują z ogonkiem obowiązków.
Popatrz - ilee jeszcze wierszy masz do napisania i do
oczytania, łącznie z moimi ostatnio napisanymi. A inni
bejowianie to co? Każdy czeka na Twój komentarz.
A w marcu będziemy czytać w Bibliotece w Warszawie na
Starówce i to w wigilię Międzynarodowego Dnia Poezji.
Z Katowic ino mig i jesteś.

Przeraziła mnie Pani tym wierszem, a w połączeniu z
górną dedykacją stał się on jeszcze bardziej
przerażający i smutny. Trafny komentarz "jazkółka".
Trzymam kciuki za Panią. Wszystkiego dobrego.

Dobry, wymowny wiersz ze smutną refleksją... człowiek
jeśli czuje się niepotrzebny to jakby znikał...

budujemy, by zostawić
po nas choćby cząstkę.
dobro, które zostawiamy
powróci z nawiązką.

:):)

"wiem już co za mną" - ale, na szczęście (chyba) nie
wiemy, co przed... Życzę pl-ce, by zdanie: "ja tak
kocham być potrzebna - kochani" okroiła kiedyś ze słów
"być potrzebna", tak żeby zostało samo "ja tak kocham,
kochani"... Pozdrawiam :)