Bukiet lilii
Przytłumiony wonnej świecy blask
Migocze tak niepewnie w oknie
Odbijając wspomnień tych czas
I wzrok co więcej już nie dotknie
Na biurku te wspólne fotografie
Wraz z nimi znów tyle refleksji
Listu czasem zżółknięty papier
Co historię życia naszą kreślił
Widocznie pisani inni nam byli
Zostało tylko pomieszczenie puste
A w nim ten bukiet białych lilii
Co przypomina dawny uśmiech
Serce nigdy się nie starzeje, ma tylko coraz więcej blizn./Goethe Joha
Komentarze (6)
Cala prawda
...życie nie jest bajką...Bardzo ładny wiersz pełen
wspomnień...
Gdy ciało mdławo zaczyna się czuć, duch dziarskich
marzeń wysnuwa nić.
Pięknie, pozdrawiam.
smutek, tęsknota po rozstaniu.
Piękne rymy, ale średniówka(oddech) nie równa, przez
to chwilami haczy, ale i tak z przyjemnością
przeczytałam.
Chyba to sprawił blask wonnej świecy i białe lilie.
Lubię taki nastrój.
wiersz melancholijny ładny obraz Nastawiony na
zapominanie, bo odeszło to co porywało a było niewinne
Literówka migocze Witam + Pozdrowienia:)