Bukiet polnych kwiatów
Niby nic takiego. Bukiet polnych kwiatów,
Zebranych o świcie z łąk... tych koło
drogi
A gdy stoją cicho w aureoli światła,
To czuję, jak słońcem - zapach myśli
słodzi.
Nadbiega szeregiem strumień działań, który
Sprawił, że te kwiaty owocują słowem.
Wtulają się cicho z nadzieją w puls
wiersza,
Zawiązując przestrzeń w sens i formy
nowe.
I nagle jest ze mną dotyk wiatru, co to
Kołysał łodygi, muskał płatki skrzydłem,
Ustawiał akordy drgając w kroplach rosy
Otwierał widzenie tego, co niezwykłe.
Jest niebo, co poi błękitem, jest
światło,
Jest deszcz, co kroplami pozdrawiać kwiat
umie,
Są noce i gwiazdy, co zgęszczają piękno
I dzielą się sobą, by ciemności ubiec.
Komentarze (14)
jakie piękne zakończenie!
pięknie :) pozdrawiam
Achhh :) poczułam zapach kwiatów i spokojnego lata.
Bardzo ładny ten bukiet polnych kwiatów, a sceneria w
jakiej zbierasz o świcie z tej łąki sama mówi za
siebie...piękny wiersz. Pozdrawiam
Marylko pięknie..nieco inaczej:) pozdrawiam
serdecznie:)
cudowny bukiet kwiatów - w te jesienne dni
rozmarzyłem sie - bo ujrzałem wspomnienia
Polne kwiaty w blasku słońca
rozpisują wiersze
w nich schowana myśl tęskniąca
i miłości pierwsze.
Tyle subtelności,bo i bukiet polny taki właśnie jak
strofy Twego wiersza Marylko.Pozdrawiam,jak zawsze z
przyjemnością czytam Twoje wiersze.
zawsze jak kwiaty kupuję - to bez przybrania
po co jeszcze upiękrzać piękno?
nie mam już nic do dodania
Pozdrawiam gorąco
bardzo piękne spojrzenie na bukiet polnych kwiatów :-)
Bardzo ładny obraz. Cieplutko pozdrawiam
Bardzo ładny obraz. Cieplutko pozdrawiam
ładny wiersz, tylko mało w nim uczucia
Prześliczny kolorowy, pełen cudownych rymów wiersz -
gratuluję!
Pozdrowionko!
Piękny, lekki i ożywczy wiersz... czyta się bardzo
płynnie i rytmicznie, nadawałby się jako tekst
piosenki:-) Bardzo mi się podoba!