Burza

Morze burzliwe...
Na zębach skał fale się rozłamują,
Mewy krzykliwe...
Jak srebrne strzały wśród szat twoich kołują.
Głos błyskawicy...
Jej światło tańczy na chmur koronkach,
Tańczą płanetnicy...
A wichry jak psy wyją na deszczu postronkach.
Balecie mocy...
Siło jak śmierć potężna i nieunikniona,
Krzyczę pomocy...
Gdy prawda o prawdzie pod biczem kłamstw kona.
Potępieńcze wichry...
Zawyjcie chóralnie, zerwijcie zasłonę, lśnij światło wspaniałe,
Rozsiej prawdy iskry...
Królowo rozszalała, w pożodze niech spłoną sieci fałszu całe.
Nasyć się...
Jesteś potęgą, nic ci się nie oprze,
I zamilknij...
Burzy, królowo, niech twój gniew odpocznie.

autor

Caylith

Dodano: 2007-01-24 16:29:23

Ten wiersz przeczytano 711 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie