Burza

Ujrzeliśmy dziś niezwykle potężne zjawisko
I nagle przestało być dla nas ważne wszystko:
Ludzie, ich zmartwienia, ich o nas myślenie.
Najważniejsze było natomiast na to zjawisko patrzenie.

Bo moc niebywała zawsze w nim drzemała,
Siła jakaś, co z balkonu nam zejść nie pozwalała.
Wiedzieliśmy, że nawet ludziom ludzi zabrać potrafi
Ale co z tego? Nam się to przecież nie przytrafi.

Gdyż razem jesteśmy w niebo beztrosko zapatrzeni,
Tym zjawiskiem boskim mocno onieśmielieni.
Od kogo jest nam ono dane? Od Boga?
Bo jak tak to uwierz, nie grozi nam żadna trwoga.

I patrzymy na te jasne potężne błyski,
Niszczycielskie niebiańskie pociski.
Słuchamy z uśmiechem przeraźliwych grzmotów,
Jak tam z Tobą? Ja już chyba dostaję odlotu…

Lecz tak szybko jak się zaczął również się kończy
Ten nieziemski festiwal, poszukiwany przez nas listem gończym.
Schodzi z twarzy dziecięcy uśmiech, radość niebywale duża,
Czekamy znów w samotności aż na niebie pojawi się burza.

autor

Morrison

Dodano: 2011-01-17 00:16:40

Ten wiersz przeczytano 611 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie