By ramy

tyle mam lat ile mi dajesz
a portret wciąż ten sam
kartki wyrwane jesienie przepadły
już zbliża się tylko nasza
i co ci powiedzieć mam
że nie zatrzymam
że nasze życia swój finał znajdą
i drogą do nieba, jeśli istnieje
a jeśli nie to nicość
i gdzież ci pościelę
i gdzieś się prześpimy
mój grób przecież ciasny będzie
familia zapomni i chwasty porosną
żaden narcyz ten
odejmę ci lata
twój portret schowam
by ramy się nie postarzały
i tylko w pamięci mej będziesz
jak tysiące dni temu

autor

gabriel123

Napisany: 2023-02-05 Dodano: 2023-02-06 14:41:57

Ten wiersz przeczytano 177 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie