By uwić wianek
Gdy zzimowieje nasza ścieżka,
a 'my' przystanie na zakręcie,
mróz nie te kwiaty porozwiesza.
Już nie wystarczą ciepłe ręce.
Zosiak
autor
Zosiak
Dodano: 2020-10-25 10:09:42
Ten wiersz przeczytano 4379 razy
Oddanych głosów: 121
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (94)
Później do Was zajrzę.
Dziękuję Wam :)
....czasem wystarczy tylko ciepłe
spojrzenie....pozdrawiam
Ładna miniaturka z wielowarstwowa interpretacją.
Pozdrawiam serdecznie :)
Dziękuję, Rozalio :)
Wymownie smutkiem... W życiu różnie bywa. Pozdrawiam:)
Dziękuję :)
Ładne mini.
Jeśli coś się zatrzymało, obrosło zimowymi pędami, to
ruszy napewno
wskaże drogę, słońce z promieniami.
Pozdrowienia!
Tsmat, dziękuję :)
Po kłótni zawsze fajne jest godzenie się, no ale nie
zawsze.
Pozdrawiam
;)
Brzoskwinko, Stello, Irisku
dziękuję Wam :)
Powiało smutkiem...
Pogodnego dzionka Zosiu:)
Smutno, smutno i pięknie.
Pozdrawiam:)
Wzruszająco lecz z nutką smutku
Pozdrawiam :)
Mgiełko, Oleńko
dziękuję Wam :)