Wiersze SERWIS MIŁOŚNIKÓW POEZJI GRUPA AUTORÓW BEJ

logowanie
Zaloguj
Nie pamiętasz hasła?
Szukaj

Być (i nie)...

Jeżeli kiedyś mi się uda uciec od siebie, porzucę cały smutek!

Niebyt wypełnia mnie po brzegi
Ciało stało się jedyną cząstką
To kim byłam wczoraj
Zniknęło w Twoich oczach
Zamilkło w nieruchomych ustach
Wypadło mi z rąk moje życie
Mój świat zawirował i upadł
W tańcu smutku zniszczył wszystko
Wszystkich odtrącił dłońmi zranionymi
Tulącymi do snu własną twarz
Nic poza mną i nienawiścią
W rozpadającym się światku
Niechęć i odraza widziana w lustrze
Na podłodze krew z kawą i szkłem
W kącie ja ubrudzona czerwienią łez ciała
Za życia wyrywam się z siebie
Próbuję uciec poza granice
Gdzieś daleko od własnego głosu
Od odbicia w lustrze niezmiennego
Poza granie własnego ciała

autor

Pusty Krzyk

Dodano: 2007-02-01 22:48:18
Ten wiersz przeczytano 444 razy
Oddanych głosów: 5
Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
zaloguj się aby dodać komentarz »

Komentarze (0)

Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.

Dodaj swój wiersz

Ostatnie komentarze

Wiersze znanych

Adam Mickiewicz Franciszek Karpiński
Juliusz Słowacki Wisława Szymborska
Leopold Staff Konstanty Ildefons Gałczyński
Adam Asnyk Krzysztof Kamil Baczyński
Halina Poświatowska Jan Lechoń
Tadeusz Borowski Jan Brzechwa
Czesław Miłosz Kazimierz Przerwa-Tetmajer

więcej »

Autorzy na topie

kazap

anna

AMOR1988

Ola

aTOMash

Bella Jagódka


więcej »