Byron - Inskrypcja

Nie miałem pomysłu na wiersz - więc znowu przekład

Inskrypcja na pomniku psa nowofundlandczyka

Kiedy po podłym życiu powróci do ziemi
Człek – maleńki czynami, wielki urodzeniem,
Marmurowy nagrobek przechodniom powiada,
Kto pod nim, na dwa jardy w ziemi się rozkłada.
Opłacone peany w kamieniu wykute
Nie są świadectwem życia, lecz pomnikiem buty.

Zaś pies – przyjaciel wierny, niczym nie zrażony,
Pierwszy do powitania, pierwszy do obrony,
Co oddał całe serce dla pana swojego,
Który pracuje, walczy, oddycha dla niego,
Nie umiera, lecz zdycha. Nie trafi do nieba,
Bo do tego mieć duszę nieśmiertelną trzeba.

Człowiek – dwunożny insekt - sam jeden na ziemi
Ma mieć życie po śmierci, liczy na zbawienie?
Mała, żałosna garstko, ożywiony pyle,
Coś jest „panem stworzenia” przez maleńką chwilę.
Kto cię poznał, odchodzi od ciebie ze wstrętem
Twoja miłość to żądza, przyjaźń nie jest święta,
Twój uśmiech jest obłudny, kłamią twoje słowa,
Gdy za szlachetną nazwą zwykłą podłość chowasz...

Przechodniu! Nie zatrzymuj się u grobu tego.
Nie skrywa on nikogo dla ciebie ważnego.
Tu szczątki jedynego, co go w życiu miałem
Przyjaciela złożyłem i ziemi oddałem.

autor

jastrz

Napisany: 2018-06-23 Dodano: 2018-06-24 00:11:17

Ten wiersz przeczytano 1426 razy

Oddanych głosów: 23

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie