Casablanca

Dla wszystkich wielbicieli moich przygód :)

Na ulicy Moniuszki w Zabrzu na koleżankę czekałem,
lecz przygoda w tym momencie mnie kompletnie zaskoczyła.
Takich przeżyć to jeszcze nie miałem,
bo gdy świat przed oczami zawirował,
sami posłuchajcie tej historii,
bo wyobraźnia moja przygód mi wcale nie skąpi:

W Maroku po raz kolejny znalazłem się wyobraźnia moja mnie znów tu wysłała,
ale nie w jakieś tam dzikie ostępy,
tylko w nad oceaniczne miasto.
Casablanka była to, piękne to miejsce, myśl mnie taka naszła,
że wyobraźnia wysłała mnie tym razem nad atlantyckie wczasy.
Obok siebie Łapę zobaczyłem i wzruszyłem ramionami.
Jest Jaguar, to jest i zlecenie,
ale wcale nie byle jakie,
afrykańską szajkę handlarzy kobietami, powstrzymać musimy.
Jest zlecenie, jest przygoda.
Pognałem ulicami miasta z cudnymi palmami,
Okrążyłem ostrożnie budynek szajki handlarzy kobietami.

Łapa również się skradała,
swoją złotą obrożę na sobie miała i blask słońca nią odbijała,
wszystkich wokoło oślepiała.
Ja z Łukiem i kapeluszem swym,
kryłem się w cieniu,
przed tymi zbójami,
zajrzałem do środka gdzie był wagon z uprowadzonymi kobietami.
Wielka kotka dyskretnie się tam przebiła,
ja z ukrycia strzelałem do członków gangu, tak by ich unieruchomić.
Jeden z nich zdołał załączyć bombę i zaczęło się odliczanie.

Szybko zadzwoniłem po wojsko Maroka,
ale czasu nie było, więc po co ta zwłoka,
ogłuszyłem napastnika z przebitą nogą,
mechanizm bomby otworzyłem,
swój nóż zza pasa wydobyłem i kabelki wypadły.
Spocony ze strachu,
przeciąłem czerwony kabelek i zegar stanął, rozbroiłem tę bombę.
Wtedy marokańskie wojsko wpadło
Wszystkich członków gangu powyłapywali,
dziewczyny z moją pomocą rozwiązali i do ambasady nas zabrali.

Wielka uroczystość potem była,
ambasada Polska medalem złotym mnie i Łapę odznaczyła.
Na koniec dnia wielka zabawa w afrykańskim stylu,
każda dziewczyna zatańczyć ze mną chciała.
Łapę też niejedna piękna panna głaskała…
Wielki murzyn Łapę przytulił
i innego jaguara do niej przyprowadził,
lecz Łapa go odrzuciła,
i rykiem swoim adoratora przegoniła.

Bajecznymi alejami Casablanki się przechadzałem
i z dziewczynami o wszystkim i niczym rozprawiałem,
Łapa za nami podążała dumnie w swej złotej obroży,
co blask miejskich świateł odbijała tak jak poronień zorzy.
Śmiech, żarty, pocałunki, moc uśmiechu,
szczęście Łapy rozwiało się niczym mgła
i usłyszałem koleżanki wołanie:
– Hej, już jestem, możemy iść.
Opowiedziałem jej w drodze do hipermarketu, przygodę moją,
a w notesie moim wszystko zgrabnie zanotowałem.
Z koleżanką na zakupach poszaleliśmy i nakupiliśmy bardzo wiele, z
czego wielce się wesele.

Pod koniec dnia już w domu swoim i przy laptopie moim,
w dokumencie przygodę nową spisałem.
By w Internecie podzielić się znów z wami
tymi to cudownymi wydarzeniami.
Więc pozostaje teraz tylko czekanie,
bo nie wiem kiedy nowa przygoda nastanie…
Czekajcie cierpliwie, przygoda nastąpi,
a z doświadczenia wiecie, że wyobraźnia moja historii ciekawych nie skąpi.
Do zobaczenia w następnej przygodzie…

Dziękuję za wszystkie głosy, komentarze i cenne rady :) pozdrawiam.

autor

sarevok

Napisany: 2016-07-26 Dodano: 2016-07-26 13:23:28

Ten wiersz przeczytano 1261 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Biały Klimat Rozmarzony Tematyka Przygoda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie