Cenić trzeba życie!
Trwało to parę sekund.
Aby pamiętać na zawsze.
Ten dotyk, jak aksamit!
Dotyk dłoni Twoich.
Gdy mnie przytuliłeś....
Coś wielkiego się stało!
Nagle zrozumiałam, że nie tak być miało!
Bo wspomnienia przeszłe...
Wciąż gubiły drogę!
Chodź zawsze szły w tę samą stronę!
Stop, powiedzieć trzeba!
Aby jednym gestem.
Życiem żyć, nareszcie!
Kres naszego bicia....
Nie poczeka na Nas!
Nie przywróci wspomnień.
Dni, tak pięknych dla Nas!
Będzie uciekało!
Abyś mógł dogonić...
Szczęście...
Które wciąż, tak trudno zdobyć!
By zapomnieć bóle....
I pamiętać tylko dobre..
A nie złe chwile!
Cenić trzeba życie!
To co Bóg nam daje!
Jeśli nie dasz rady...
Stracisz swoją szansę!
Przytul mnie kochany.
By zapomnieć żale.
By dogonić szczęście...
Tuż obok, przy Tobie!
Komentarze (5)
"przytul mnie kochany,by zapomnieć żale,by dogonić
szczęście",cyt,aut.Wiersz traktuje o miłości,ale
smutnej którą trzeba dogonić.Refleksyjny.
dzięki za opinie;) a mogłabyś skomentować jeszcze parę
moich ostatnich wiersze:) biorę udział w konkursie i
nie mogę się zdecydowac jakie wiersze wybrac:P
a Twoj też jest ciekawy:) plusik:)
Bardzo ladny i madry wiersz. Zycie jest krotkie i
trzeba przezyc je szczesliwie i uczciwie, bo na koniec
zostaja nam tylko wspomnienia i od nas zalezy jakie
one beda.
Tak właśnie jest "Trwało to parę sekund a Ty za
pamiętasz to na zawsze"piękne słowa,śliczny wiersz.To
prawda życie trzeba cenić bo to od losu nagroda...
Ciekawy manifest :) warto zapamietac :)