Chleb powszedni
Chleb powszedni
Chleb powszedni jest częścią życia,
Jest to prawda nie do zbicia,
Bo gdy go nam czasem zabraknie,
Choć masz wszystko jego łakniesz.
Więc uważaj szanuj go,
By go nigdy nie zabrakło,
Gdy masz zbytek podziel się,
Z tym co głodny i jeść chce.
Gdyby każdy tak postąpił,
I się dzielił i nie skąpił,
Nie byłoby tyle biedy,
I sens życia był by wtedy.
Niech sumienie tych poruszy ,
Co go mają aż po uszy,
Niech rozejrzą się na boki,
Gdzie jest głodny i ubogi.
Bo nikt nie zna swojej drogi,
Możesz stać się tez ubogim,
Bo gdy czasem powinie ci się noga,
Możesz stać się też uboga.
Nie chodź więc z głową zadartą,
Spójrz na biednych bo jest warto,
Gdybyś czasem pragnął czegoś.
Możesz liczyć na drugiego.
Komentarze (5)
Janusz,zachowujesz sie jak rozkapryszony niemowlak,ode
mnie cy..a napewno nie dostaniesz,jedynie klapsa na
tylek.
Masz racje,wiersz godny zauwazenia.
hmmm - tematyka wg mnie to nie jedzenie; poruszyłaś
temat "Człowieczeństwo", bo jeść to nie sztuka, ale
nakarmić, podzielić się z innymi to już trudniej
znaleźć poplecznika w tym temacie.
Wiadomo że chleb i ludzka życzliwość to najważniejsze
w życiu. Pozdrawiam
Ciekawy, godny uwagi +