Chłopcze co robisz?!

Szłam po wolność do nadziei,
Chłopca napotkałam.

Był odważny, pełen dumy,
nie zazdrościł, nie pochlebiał.

Więc spytałam, z ciekawości:
- Okłamałeś?
- Okłamałem.
- I cóż miałeś?
- Nic nie miałem.

Spojrzał na mnie, oczy w gniewie hodowane,
Twarz zdziwiona, okruch lodu.
Zapytałam:
- Czy zabiłeś?
- Tak zabiłem.
- Nic się po tym nie smuciłeś?
- Nie smuciłem.

Teraz przebłysk, serca bicie
Łzy płynące, w duszy skryte.

- A twe serce czy płakało?
- Tak płakało, krwią się lało…

autor

iSTARi

Dodano: 2007-04-21 20:36:07

Ten wiersz przeczytano 508 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie