Chmura gradowa

Nikt nie spostrzegł kiedy słońce przesłoniła,
Czarna groźna chmura w środku żółta była.
Podobnie jak żagiel brała wiatry w siebie,
By później buńczucznie przepłynąć po niebie.

Niezależna od wiatrów siłami własnymi,
Płynąc perły gradu wciąż siała po ziemi.
Teraz nawet znawcy biegłemu w pogodzie,
Trudno dociec kiedy znów się rozpogodzi.

W tej groźnej scenerii wierzby i topole,
Wyglądały jak dzieci skarcone przy stole.
A liście ich gradem mocno poranione,
Dziwnie poszarzały choć były zielone.

Po nich to spływały zmienione we wodę,
Krople, co niedawno z chmury spadły lodem.
Na zachodzie choć ziemia słońcem ozłocona,
Grozę już wyczuwa zwierzyna spłoszona.

Z pól szybko uchodzi w zaroślach się kryje,
Bo wiatr lecąc dołem przeraźliwie wyje.
Jaskółka sztyletem przeszyć chmurę chciała,
Srogie za zuchwałość cięgi otrzymała.

Widząc, co się dzieje już z bardzo daleka,
Pasterz spędza krowy ni chwili nie czeka.
Chmura smaga gradem zboża już dojrzałe,
Jakby się chełpiła widząc w tym swą chwałę.

Nikt się nie spodziewał tak ogromnej szkody,
Gdy dzień rankiem wstawał i był całkiem młody.
Teraz wszyscy patrząc na zniszczenia dzieło,
Nie mogą odgadnąć skąd to zło się wzięło.

autor

jarmolstan

Dodano: 2009-04-08 08:11:20

Ten wiersz przeczytano 1680 razy

Oddanych głosów: 22

Rodzaj Rymowany Klimat Zimny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie