Chodzisz po stokrotkach
Moje stopy są tak obolałe, że tylko dotyk kwiatów może przynieść ulgę
zieloną gałązka łozy
twarz osłaniasz w płochliwej pozie
Zajaśniała gwiazda promieniem
rozpaliło się niebo
Twoje oczy osłania
skrzydło krążącego jastrzębia
Uważaj, chodzisz po stokrotkach
to nasza wiosna
Autor :slonzok
Bolesław Zaja
Komentarze (17)
Piękny przekaz:)))
uważam, uważam - żona krzyczy
niezłe
jaki śliczny wiersz - gratuluję polotu :):) i
pozdrawiam.E.
Delikatniutko imienniku ,jak z dziewczyną,pozdrawiam
Wiersz delikatny jak zapach stokrotek .
delikatne stokrotki i takie miłe jak Twój wiersz ...
pozdrawiam:-))))
Ja też nie depczę stokrotek, omijam je! są przepiękne
w swej skromności! Pozdrawiam serdecznie:)
Witaj! Wczoraj widziałam takie wielkie stokrotki:
omijałam nie podeptałam:)
Serdeczności:)
Ładny, ciepły wiersz:))
Pokazałeś romantyczny, wiosenny spacer i
szczęście...pozdrawiam.
Stokrotki maleńkie przyziemne malowniczo budzą
wiosnę...ładnie :)))
Uroczy wiersz, co tu więcej pisać.Pozdrawiam
Uwielbiam stokrotki:)Ladnie.
Ten, bardzo mi się podoba, bardzo. Pozdrawiam :)