Choroba

Europa jest chora.
Chora, jednak jak to jest z wszelkiej maści dolegliwościami psychicznymi nigdy się do tego nie przyzna. Dla niej to wszyscy inni którzy idą od niej odmienna drogą wymagają intensywnej terapii. Choroba naszego kontynentu ma głębokie korzenie jednak w swojej diagnozie skupię się jedynie na ostatnim wieku. Dopadł wtedy ją jadowity wirus lewactwa i liberalizmu. Jest to niebezpieczna dolegliwość, która potrafi być bardzo ekspansywna. Oczywiście najpierw atakuje organizmy najsłabsze, czyli te które z wielu przyczyn takich jak brak doświadczenia życiowego, brak odporności na wszelkiego rodzaju fermenty, oraz naturalna inklinację do wywracania starego nie potrafią się przed nim bronić. Czasami dotyka ona również stare organizmy głównie te, które z różnych powodów straciły spójność z własnym systemem korzeniowym. Ale o tym może kiedy indziej.
Początek pandemicznych zachorowań miał miejsce na przełomie lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych zeszłego wieku. Wywołały je notabene słuszne u swojej podstawy ruchy antywojenne. Wtedy to właśnie przez prawie całą Europę zachodnią przeszła niczym tajfun, fala protestów studentów niosących nad głowami portrety Che i Mao. Oczywiście zapewne swoją rękę do tego dołożyli emisariusze ZSRR. Dalszym elementem tej układanki są lewackie ruchy anarchistyczne z lat siedemdziesiątych. Frakcja Czerwonej Armii, czyli Baader Meinhof oraz Czerwone Brygady miały wielu entuzjastów głównie w szeregach studiującej młodzieży. Jak wiadomo czym skorupka... . Od około ćwierć wieku rządy w omawianych krajach z uwagi na zmianę pokoleniową przejęła właśnie generacja dawnych wielbicieli lewackich ideologii. Ale wróćmy do ideologii. Początkowo miały one szczytne podstawy związane z wyrównaniem przepaści ekonomicznej pomiędzy burżuazją a „klasą robotniczą” jednak od przełomu lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych zeszłego wieku gdy ta koncepcja umarła ze starości, a i robotnicy okazali się dość odporni na kolor czerwony grupka ideologów, by dalej kręcić swoje lody zaczęła uparcie poszukiwać kolejnej grupy „uciśnionej” na plecach której mogłaby dalej być niesiona do żłobu. Traf padł na mniejszości seksualne. To właściwie był wybór jedyny możliwy gdyż oprócz walki z kościołem pomysł wolnej miłości jako sposób na zniszczenie tradycyjnych wartości i więzi międzyludzkich był od dawna na czerwonych sztandarach. Na kanwie tego powstała ideologia gender i inne dekadenckie pomysły, które mogły powstać tylko w bardzo znudzonych głowach.
Idąc tropem tego wywodu, który zapewne dla wielu będzie obrazoburczy, a jeden z głównych bejowych hipokrytów, który na siłę stara się wdrożyć w życie filozofię Kalego wmawiając światu że jeśli ja przedstawiam swoje spojrzenie na sprawę to jest napuszczanie jednych na drugich, a jeżeli robi to mój antagonista to jedynie niesienie kaganka nowoczesności w ciemnotę tłumu. Ostatnio dowiedziałem się od niego że w Hiszpanii ludzie odchodzą od kościoła gdyż poparł on gen Franko. Mogę teraz zapytać się, tak przy okazji ilu to rewolucjonistów zostało zabitych z reki księży, a ilu księży zostało przez czerwonych rozstrzelanych tylko dlatego ze nosili sutannę? Ale to oczywiście jest pytanie retoryczne.
Na koniec chciałbym tylko dodać, że poniekąd cieszę się że zapewne już nie zobaczę tej Polski za kolejne ćwierć wieku, gdy właśnie wtedy do władzy dojdą ci który spacerowali w czarnych marszach. Którzy spijali jak miód słowa z ust jego pomysłodawczyni. Ci wszyscy którzy malowali sprayem kościoły i dla których jedynym i największym przejawem kultury osobistej jest rząd gwiazdek na tylnym zderzaku auta.
A może do tego po prostu nie dojdzie, gdyż ta choroba to dolegliwość śmiertelna i w końcu doprowadzi ona kiedyś swoją karmicielkę do agonii z wynarodowienia, a w jej miejsce powstanie jakiś piękny kalifat.

autor

Gminny Poeta

Napisany: 2022-11-30 Dodano: 2022-11-30 11:28:32

Ten wiersz przeczytano 1700 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Bez rymów Klimat Ironiczny Tematyka Na dzień dobry

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie