Chwila

Gdy tak plecami do tyłu cała w łuk wygięta,
Trwasz na jego silnych dłoniach zawieszona,
To skóra Twa, choć oddechem ledwie muśnięta
Parzy mu usta, gdy pieści Twą szyję, ramiona.

A kiedy jego warga na różowości się zaciska,
I biel zębów błyszczy się lekkim kąśnięniem,
To lśniąc potem pręży się Twa skóra złocista
Gdy przecinasz przestrzeń ciała uniesieniem.

Lecz znów opadniesz, wprost w jego ramiona
Żarliwym pocałunkiem do nich przyciśnięta.
Tak trwa ta chwila zbędnych słów pozbawiona
Kiedy warga niepohamowaniem jest ogarnięta.

autor

premo3

Napisany: 2006-06-25 Dodano: 2006-06-25 23:30:49

Ten wiersz przeczytano 778 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Erotyk

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie