Chwila
Wiatr prowadzi do świata
ludzi z przeszłości. Napełnia
zapachem dom - cudze okno.
Ślizga się po dachach,
unosząc drobiny ciepła, które trzymałeś
w palcach, bym mogła zapalać gwiazdy.
Zostawia niepokój,
spychany przez sen w ciche dźwięki,
delikatne jak szum pszczelich skrzydeł
- już czas, wyraźnie to czuję.
autor
Jutta
Dodano: 2020-09-01 23:49:12
Ten wiersz przeczytano 564 razy
Oddanych głosów: 14
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (11)
Chwila z tym wierszem jest bezcenna. Bardzo mi się
podoba :)
Niepokój w poetyckim wydanie,
podoba mi się ten nietuzinkowy wiersz, dobrej nocy
Jutto życzę.
Piękne dzięki wszystkim:)
Cudowny. Pozdrawiam :)
Uchwycona chwila, ładnie i refleksyjnie zapisana.
Pozdrawiam Jutta.
Wiersz.
Delikatnie, łagodnie, cicho o dręczącym niepokoju...
pięknie :)
Ten niepokój.
Wraca, i czasem jest też spychany przez sen
Interesujaca interpretacja chwili.
Podoba sie wiersz.
Pozdrawiam serdecznie :)
Czas mieli nasze życiorysy
pyły rozsypie wiatr
niepokój jest twórczy... wiatr jest nowym
spojrzeniem... pozdrawiam