Wiersze SERWIS MIŁOŚNIKÓW POEZJI GRUPA AUTORÓW BEJ

logowanie
Zaloguj
Nie pamiętasz hasła?
Szukaj

ciemnoskrzydły

ku znośnej samotności
świst wiatru
minął mnie o włos

nie starałem się wcale
go wyprzedzić
rozdarłem tę czułość na strzępy

zaraz po pięknych jego wyznaniach
w tym ogrodzie żalów

wtuliłem się w ciszę
jak kot transsyberyjski i poczułem się świetnie

bo częściej szybciej odwracałem w sobie zmarszczki
od ostygłych oczu

a schody

wciąż się kręcą i kręcą
prowadzą mnie w podróż
i nadal nęcą

Kłaniam się uśmiechając(:

autor

jesion

Dodano: 2020-11-27 22:27:04
Ten wiersz przeczytano 823 razy
Oddanych głosów: 20
Rodzaj Wolny Klimat Refleksyjny Tematyka Życie
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
zaloguj się aby dodać komentarz »

Komentarze (17)

bronislawa.piasecka bronislawa.piasecka

Ładny ciekawy, nawet tajemniczy wiersz z piękną
puentą. Pozdrawiam serdecznie Jesion.

użytkownik usunięty użytkownik usunięty

Witaj :-)

Wiersz świetny, świetne metafory, jak zawsze :-)
A samotność znośna najbardziej, gdy poznamy jej imię
;-)
I puenta dla mnie mega.

Pozdrawiam :-)

Dodaj swój wiersz

Ostatnie komentarze

Wiersze znanych

Adam Mickiewicz Franciszek Karpiński
Juliusz Słowacki Wisława Szymborska
Leopold Staff Konstanty Ildefons Gałczyński
Adam Asnyk Krzysztof Kamil Baczyński
Halina Poświatowska Jan Lechoń
Tadeusz Borowski Jan Brzechwa
Czesław Miłosz Kazimierz Przerwa-Tetmajer

więcej »

Autorzy na topie

kazap

anna

AMOR1988

Ola

aTOMash

Bella Jagódka


więcej »