* * * [cisza]

cisza znów uderzyła
zagrzmiała
błysnęła
przeszyła na pół
i spadł deszcz
cisza przestała być głuchą i głupią
zmądrzała
i płakała
cisza jest przyjaciółką
cisza jest mną
cisza tym razem za cicha
w kieszeń ukryta
gdzie słońce ledwo dotyka
a kieszeń mokra od deszczu
od łez
krwi nie zabraknie też
ale cisza zmądrzała
a krew już przestała
sączyć się z niej

dla tego który sprawił że jestem ciszą

autor

Patrycja Kulik

Napisany: 2005-06-17 Dodano: 2005-06-17 16:59:43

Ten wiersz przeczytano 555 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Obrazkowy Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie