Cisza

w związku, że czyta mnie tylko dwóch stałych użytkowników specjalnie im, mój pierwszy wiersz od którego wszystko się zaczeło

Siedzę sobie razem z Ciszą,
Tylko we dwoje – cisza i ja.
Jakże cudna jest ta chwila,
Tylko ja i ona – jak zawsze..
Rozmawiam z nią po cichu,
Bo Cisza lubi cisze, bo lubi mnie.
Zanurzam się w marzeniach, ona również.
Siedzimy tak sobie czasem - Cisza i ja,
Bez słowa, bez tchu, bez niczego.
Marzymy sobie, tak po cichu,
Bo gdybym zrobił to zbyt głośno – uciekłaby.
Czasem zamiast marzyć – myślę.
Myślę o sobie, o życiu – tak po cichu,
I to mi wystarcza.
Wystarczy by po cichu spłynęła łza,
Jak pierwsza kropla jesiennego deszczu,
Taka niepozorna lecz wymowna, taka cicha.
I w tedy ona mówi „ciszej ciszej”.
Dziękuję jej za to, bo już czas.
Daje mi znak, że spotkania koniec.
Więc wstaję, ocieram łzę – tak po cichu.
Żegnam się i całuje ją – tak po cichu.
I idę dalej przed siebie,
I wiem, że niedługo powróci.
Znów tylko – Cisza i ja.

pozdrawiam uli2uli i ILL :*

autor

still

Dodano: 2007-05-26 23:45:10

Ten wiersz przeczytano 564 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Biały Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie