W ciszy

Zapalił już wieczór latarnię księżyca,
i niebo gwiazdami obdzielił,
mrok lasu chłostany minioną śnieżycą
w srebrzystej poświacie się bieli.

Zamilkły gdzieś świerków gawędy siarczyste,
tchu brakło i sosnom sochatym,
w oddali przykryte jak ciepłym kożuchem
pod śniegu ciężarem śpią chaty.

Wołają swym ciepłem, z kominów smużkami,
przytulnym pałają schronieniem,
w źrenicach ich okien blask życia się pali,
mróz odbił w nich swoje natchnienie.

Od lasu cichaczem wynurzył się zaprzęg,
na saniach pachnąca choinka,
choć zimno, radością rumienią się twarze
bo przecież już wkrótce wigilia.

autor

pistacjowychłopiec

Dodano: 2010-12-11 08:46:22

Ten wiersz przeczytano 798 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Święta

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie