Cmentarze

/szare modlitwy przerwane przez znicze/

zaszło słońce nad
grobami
nad życiem zabranym
przez wiatr
wokół hula śmierć
a nam pozostaje
trwać i trwać
i zapominać o tym
co było a nie jest
co jest a nie będzie

wszystkie wichry tego świata
złączą się w jedno
pragnienie
utkane z łez

za nami zamkną się
bezklamkowe drzwi
a ścieżka
stanie się drogą
pielgrzymka końcem
świat marnością
modlitwa wiecznością
żal szaleństwem
łzy śmiercią

zaufanie to droga
do tego czego
rozum nie pojmie
bo za mroczne
to co boskie

zapłoną ogniki
jak pamięć oszukańcza
stworzona na kilka
godzin kilka dni

wyrzucamy to co codzienne
a przyjmujemy złożone
ręce skupienie na twarzy
by pokazać że
pamiętamy
bzdura

ale oni nie zapomną
że przelano krew
nad grobami
uziemionych

że zaszło słońce
nad polami
że raziły pioruny

myśleli że będziemy
a nigdy nie byliśmy
wierni
na swoje szczęście
liczył każdy kto
nieopamiętanym szaleńcem
był nazwany

z wielkością kupowali
chore kwiaty
a jeśli one nie chcą
tam być
jeśli chcą
być u góry

a gdy róże
zaczną krwawić
zrozumiecie
przeznaczenie
lecz za poźno
na słowa
za późno na czyny
pozostanie wam
strach i popioły
gaszonych ognisk

autor

pan_zagubiony

Dodano: 2007-11-02 19:04:33

Ten wiersz przeczytano 476 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie