Co dusza śpiewa

Obraz wyobraźni, ukryte pragnienie
Boże zmiłuj się, pokaż mi to w Niebie.
Czyste prośby w duszy, modlę się za siebie
Serce rozdarte, łzami duszy cierpiące.

Człowieku, jakaż marna twa natura!
Urodziłeś się i już zaraz śmierci pora.
Rozum do zrozumienia nie przydatny
Sens ludzkiego życia zapomniany!

Duszo moja czysta, przylądku myśli głębokiej
Ty jedna doskonała, kryjesz prawdziwą naturę.
Wyjdz duchu z mego ciała, pokaż rozumowi drogę
Prowadz przez życie pełne złudzeń.

A gdy nadejdzie pora, zabierz mnie z tego świata
I przed Boga zaprowadź, Ojcu pokaż.
Nie zaznawszy miłości na Ziemi
Może mnie Bóg pokocha!

autor

Marcyś

Napisany: 2006-02-20 Dodano: 2006-02-21 16:19:34

Ten wiersz przeczytano 580 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Nieregularny Klimat Optymistyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie