„Co szumią wierzby?”
Przystań i posłuchaj, nadstaw uszu,
słyszysz?
To szumią Wierzby na łące, na stawach, na
polach, w grocie.
Szumią i w lasach nieprzebytych, szumią One
pieśń o Mnie i o Tobie.
Szumią One pieśń o lesie, jak w Nim jest, i
o zwierzętach szumią też.
Szumią pieśni o dobrych i złych ludziach, o
Ich domach, i o wzgórzach na, których rosną
od młodzieńczych lat,
szumią pieśni o owocach innych drzew.
I tak tęsknią do swych młodzieńczych
lat.
Wierzą, że kiedyś stanie się coś
niezwykłego, co odmieni zupełnie Ich życie,
ale co będzie też straszne.
Ale One niewiedzą, że to już niedługo się
stanie.
Przyjdą drwale i Je zetną, odbiorą Im Ich
dom,
ICH KOCHANĄ JEDYNĄ OJCZYZNĘ!
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.