I co z tego ? s

Jak ja ją Boże wściekle kocham jeszcze,
a serce jej pamięć tęsknotą przenika.
We snach jej piersi z lubieżnością pieszczę,
łzy zbieram z twarzy koniuszkiem języka.
Chciałbym kontury tej pięknej miłości,
na tafli nieba tęczą obmalować.
Albo na drodze do nieskończoności,
Czerwone serca szminką naszkicować.
Ile już razy coś w nas się kończyło,
gdy brakowało szczypty zrozumienia.
I choć nie zawsze idealnie było,
nie rzekłaś nawet - no to do widzenia.
Z serca gorączkę uczuć wykradłaś -
i nagle z naszej miłości wysiadłaś.

autor

Stumpy

Napisany: 2018-05-30 Dodano: 2018-05-30 13:53:10

Ten wiersz przeczytano 1916 razy

Oddanych głosów: 28

Rodzaj Sonet Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie