Codziennie

Potargane słowa, zawinięte w liście
od świtu podaję na tacy
łyk kawy gorącej napręża zmęczoną synapsę

bezradne powieki mdleją pod naciskiem
wyrzutów, jakgdyby prosiły o ciszę
zamykasz usta, gdy mówię poprawnie
"dzień dobry"

w szerokim fotelu nie pytając o nic
rozgościł się zimny bora
znajomy z podróży?
bo wszedł tutaj razem z tobą

kabalista mówił, że czas już na lepsze
jutro, dlaczego nie dzisiaj?

założę ciepłe buty
zaczekam
znów powiem poprawnie
"dzień dobry"

autor

edyta_1981

Dodano: 2007-03-16 18:40:00

Ten wiersz przeczytano 610 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Bez rymów Klimat Zimny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie