Coma Berenices (Warkocz Bereniki)

(Z cyklu: Gwiazdozbiory)

Wszystko jest takie ciche, jedynie wiatr przenika otchłań nocy
i przegania obłoki na skraj nieba.
Nade mną – czerń kosmosu –
rozpowiększa się coraz bardziej w ślad za meteorem
lecącym przez wieczność.

Stoję na brzegu rzeki,
a w niej – błyszczą jak gwiazdy twoje gęste włosy, splecione
w długi warkocz.
Zostałem sam na sam z tą marą i ze zbłąkanym mamidłem
mojego cienia.
Pomiędzy nami – już tylko pustka i chłód, od których drętwieją dłonie
i usta
pokrywają się lodowatą bielą.

Schodzę powoli na dno kryształu,
rozpływając się w bezkształt,
w nic.

(Włodzimierz Zastawniak)

***

https://robertcarty.bandcamp.com/track/albi ero

autor

Arsis

Napisany: 2015-07-03 Dodano: 2015-07-04 00:40:24

Ten wiersz przeczytano 786 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie