Coś niewyobrażalnie nieistotnego

Czasem człowiek usiądzie samotnie
wpatrując się w puste ściany
Popatrzy na nie, usiądzie wygodnie
Zapyta sam siebie za co jest skazany

Na potępienie, cierpienie, nieistnienie
W wiecznej pustce oddany nicości
A to przecież dobija się uczucia pragnienie
Przeszywając do szpiku wszystkie kości

Zapytany nie odpowiada, milczy w pragnieniu
Z kamienną twarzą, bez wyrazu żadnego
Dusza pogrąża się w nieustającym cierpieniu
Zmienia się w coś niewyobrażalnie nieistotnego

autor

Mefo

Dodano: 2011-12-21 15:21:44

Ten wiersz przeczytano 477 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie