Cóż ja mogę podarować

Wyborna puenta
:)

Większość tak żyje tylko nieliczni mają tyle siły aby
się z tego wyrwać

Dziękuję następnym komentującym.

"
żeby pożyć na takim chlebie
musiała bym wyrzec się samej siebie"

Przerażająca wizja, nawet nie chce sobie tego
wyobrażać...

Witaj Najuś:)

Bądź zawsze sobą:)
Byłbym za "musiałabym"

Pozdrawiam serdecznie:)

Bardzo refleksyjny, życiowy wiersz.
Podoba się bardzo, jego przekaz.

Pozdrawiam Najka.:)

Ślicznie dziękuję komentującym i czytającym.

Ładna życiowa refleksja.
Skłaniasz czytelnika do przemyśleń nad istotą naszego
życia i w nim potrzeb.
Pozdrawiam.
Marek

Najko - nie wiem czy to pocieszające, ale wiem, że w
takiej warstwie nicości tkwi większość.
Ciepełko przekazuję.

podajemy sobie to co według nas jest faktami albo też
jak warto myśleć o faktach, ale życia drugiej osobie
nie zmienimy, bo ono rządzi się czymś bardzo starym i
nawet gdy udowodnimy że się da zmienić życie człowieka
to z czasem człowiek się z tego uwolni bo to iluzja
która pęknie. pozdrawiam

Zawsze można coś podarować. A to co najcenniejsze nic
nie kosztuje,a wybornie smakuje.Pozdrawiam ciepło.

Prawda jest najciekawsza i ją zawsze można podarować
:)
Pozdrawiam :)

Dziękuję serdecznie komentującym i czytającym za
pozostawiony ślad.

P.S Co do życia w cudzym cieniu, to pełna zgoda, iż w
takim cieniu lepiej nie być...

warto być sobą :)
miłego dnia:)