Cuda natury
Wiej szalony wietrze
zerwij z głowy myśli
splątane pajęcze
włosów srebrne nitki.
Rozgoń czarne chmury
co kłębią się jeszcze
spraw cudem natury
by spłynęły z deszczem.
Osusz wraz ze słońcem
popękaną ziemię
oddechem gorącym
ogrzej nas w potrzebie.
marzec 2009 r.
Komentarze (18)
Bardzo ciekawy i interesujący króciutki wiersz o
naszej cudownej naturze i myślę że nie starczy nam
słownika,by naturę całkiem za jej cuda wychwalić,a
ostatnią linijkę niech Tobie służy w potrzebie
uaktualni bo i my jesteśmy cząstką tej cudownej
natury..powodzenia
Lekki jak wietrzyk:)
Wiersz bardzo ciekawy-przeczytałam go z przyjemnościa
Kiedyś napisałam coś podobnego:) czytam i uśmiecham
się do swoich wspomnień .Ładnie:)
ładnie, rytmicznie..oby wiatr chciał przegonić smutki
Zagubiona w naturze ze swoimi troskami, niech no maj
się rozwinie, smutek wietrzyk rozwieje, bez zapachem
omami.
bardzo wiosenny wiersz...
Wiersz bardzo ciekawy. Jestem zwolennikiem rymowanych
i takie w większości czytam.
Bardzo mi się podoba ten apel do natury :)))podpisuję
się pod nim obiema i pozdrawiam...
wiersz jak wiosenny wietrzny wiaterek :)
Dobre przywitanie pierwszego dnia wiosny. Brakuje już
jej szaleństwa.
Masz mój głos.A teraz pędzę (zadyszana) tam,gdzie mnie
wiatr poniesie. :))++
ano, wiej ... to wieję, nic dziś do "roboty" dla mnie
:) jak na rymowankę to bardzo ciekawe rymy, np.
wietrze/pajęcze ; ziemię/potrzebie ...
Wiosenny wietrze nadzieje dający.. Podoba mi się
wiersz.
ładnie, prostymi słowami. pozdrawiam ciepło :)+