Cukrowe postaci

Dzień słoneczny budzi mnie z łóżka wygodnego,
Kogut czas snu przerwał, wcześnie jeszcze.
W oddali słońce tuli się do gór wysokich,
Okazując swe piękno przeobraża się w smoka ognistego,
Z pól mgiełka szara znikła, opadła lekko…
Dzika chata w górach, sam na sam z przyrodą,
Na kredensie dwie figurki spoglądają zza szyby,
Jedna w czarnym fraku, druga w sukni białej,
Spoglądam na łóżko, lecz nikogo na nim…
Sens życia odszedł, wspomnienia wędrują daleko,
Cukrowe postaci widzą czas, który przemija,
Widzą go przez szybę lecz nie przez pryzmat życia…

autor

Szefol

Napisany: 2004-03-20 Dodano: 2004-06-21 17:30:16

Ten wiersz przeczytano 449 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie