Cygańska wróżba
Nie pogrążaj się w bólu i żalu,
kiedy w cierpieniu toniesz gdzieś cały.
Nie warto kwiatom romskim zwracać blask
-
gdy dawno już w sercu zmatowiały.
Gdy rozmarzony usłyszysz nocą,
cygańskich skrzypiec kojące granie.
I nie wiesz czy to cię czardasz kusi,
czy to miłości twojej wołanie.
Daj się od ognia porwać cygance,
pozwól jej sobie przyszłość wywróżyć.
Rusz się w ich dzikich nutach zatracić,
by się na łące świtem obudzić.
Krzyk rannego serca duszą chłonę,
Choć łabędzim śpiewaniem się zdaje.
Niby go słyszę i czuję jeszcze,
ale samotność we mnie zostaje...
autor
Socha
Dodano: 2017-06-12 16:51:39
Ten wiersz przeczytano 985 razy
Oddanych głosów: 16
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (17)
Dzień dobry,
fajny klimat - wpisuje się w rzeczywistość poetycką...
Wyczuwam tę leśną, dawną -tęsknotę..
Lepiej przy tym pozostać - teraźniejszość jest zbyt
brutalna.
Udanego dnia.
Serdedcznie pozdrawiam.
Niezła przygoda :)
Jeszcze raz przeczytałam...było warto:-) dziękuję za
miły komentarz:-)
Echo cyganskiej milosci gdzieś mi tu dzwieczy...
Bardzo mi się podoba :)
Pozdrawiam :)
Kiedyś mi taka jedna cyganka wywrożyła 6dzieci :-(
chwała Bogu że niebawem menopałza :-)
bardzo ładny klimatyczny ...gorące rytmy czardasza
uwodzą, kuszą....
pozdrawiam :-)
Dla mnie klimat kończy się na 3 zw:)
Ładnie, Pozdrawiam
ma klimat pozdrawiam
Klimatyczne,ładnie.
Pozdro.
Cygańskie wróżby w sercach zostają,
nawet niektóre się wnet sprawdzają.
Sprostowanie - miało być, że Cyganki wróżą tylko
"gadziom" (kobietom i mężczyznom), między sobą tego
nie robią.
Dużo czytam ostatnio o Cyganach (Romach) i jest to na
ogół niewesołe. Zarówno w Polsce, jak i w Europie są
wypierani i siłą rzeczy ich tradycje powoli, ale
odchodzą w przeszłość.
A co do wróżb cygańskich - Cyganki wróżą tylko
"gadziowskim" kobietom (między sobą tego nie robią).
Pozdrawiam.
Cyganie - legenda wolności, bohaterowie pieśni, zabaw,
ognisk. ale niestety to tylko fasada. prawda o nich
jest bardzo gorzka.
ale niech gra muzyka -
ore, ore, szabadabada Amore, hej
pozdrawiam z uśmiechem smutnego, samotnego pana :)
Ładny wiersz:)
samotności echa żale duszę tłamszą doskonale
nic nie sprawi ci radości puki w sercu nie zagości
ta co serce podeptała ta co rany ci zadała
niech powróci niech z całuje martwą duszę niech
ratuje
wtedy cało ożywione wróci znów na żywych łono