Z cyklu: życiem pisane... „Tatuś?”

Trudno temat, a jakze bardzo wazny

Życiowy wiersz
Pozdrawiam :)

Argo... życie nigdy nie jest proste... chętnie
przeczytam Twoje spojrzenie na tę bytu stronę... ile
ludzi tyle popatrzeń ;-)

No cóż, życie jest straszliwie pokręcone, hmmm, jutro
u siebie opublikuję inne spojrzenie na tę bytu stronę.

...taki ojciec to wyrzutów nie ma...miłego dnia.

Zmrozil... Poruszylas.

Pieknie napisany wiersz Aniu.

A gdzie Ty... wrzucisz cos nastepnego?
Pozdrawiam serdecznie :)

Bardzo smuyny wiersz.Zatrzymuje,zmusza do
myślenia.Bardzo na tak.Pozdrawiam serdecznie.

Podjęłaś ważny temat.
[do dziś pamiętam słowa (nie męża!) gdy zaszłam w
ciążę z najmłodszym synem:"ja bym to usunęła..."]

wiersz smutny i prawdziwie piękny ... gdy odnajdziesz
swego ojca na łożu śmierci ...spójrz mu w oczy … bez
nienawiści i pozwól zapłakać ..powiedz tylko jedno
słowo wybaczam ... on jak syn marnotrawny za życia
wszystko stracił … Ty wychowany miłością matki ..wiesz
co znaczy kochać i przebaczać … to jest trudne lecz
jesteś tym wielki i matka będzie z Ciebie dumna ...

Bardzo potrzebny wiersz... pozdrawiam. Dobrze, że
jesteś;)

Dreszcz Aniu mnie przeszedł, dramatyczne są takie
sceny, no i w ogóle temat trudny.
Pozdrawiam Cię serdecznie.
;)

Ano Bartuś:-))) tylko ja wierszyki oszczędzam :-)))
dobrej nocy i zdrówka Bartolomeo ;-)))

To tak jak ja, więc mamy cóś z murzynów, hihihi ;-)
;-)

PS Ja bez niszczarki jak bez ręki ;-)


Spokojnego wieczorku i dobrej nocy, Aniu :-) :-) :-)

Bartuś ja proszę już wyrzuć tą niszczarkę ;-) lubię
Twoje wiersze... szkoda ich...
Ania jak murzyn na pasach... pojawia się i znika ;-)))

*byłem