Cyrk życia

Arena życia cała zapełniona
Nagle milknie widownia
Przedstawienie się właśnie zaczyna
Wkoło atmosfera niby wiecznej zabawy
Wszędzie dużo hałasu
Lecz nikt się nie bawi
Nie ma na to czasu
Nie ma na to chęci
Swymi zajęciami
Bezgranicznie pochłonięci

Na arenie tłum wielki
Jest na niej smutny Arlekin
Zakochany bez pamięci
Z uczuciem osamotnienia tak wielkim

Jest klaun robiący przedziwne wygłupy
Każdą złą passę w żart zamieni
Każdego rozśmieszy
Lecz nikt go nie ceni

Jest treser, pan i władca
Co słowem swym i gestem wydaje rozkazy
Wciąż od innych wymaga bezustannej ogłady

Jest człowiek guma
Ten to ma dobrze
Do każdej sytuacji się dostosuje
Wszystko mu bowiem zawsze pasuje
Lecz przez to jest jakiś taki Nijaki

Jest pani co wiecznie na trapezie się kręci
Różne pozy stroi i wywija
Ona wiecznie zajęta i rozbawiona
Lecz przez to jej czas szybko biegnie
Tak bezpowrotnie mija

Jest też magik co różne sztuczki przedstawia
Mgłą tajemną rzeczywistość owija
Lecz bardzo często z prawdą się mija

Jest też i pani co na cienkiej linie tańczy
Tak delikatnie i z gracją po niej stąpa
Wciąż na ryzyko upadku narażona
Tą panią
Ja
Ty
Ona

Napisany 14.01.07

….dziękuję Panu Tenorkowi za natchnienie……. ….na arenie życia znalazło by się jeszcze sporo innych postaci…ale to już sami musicie sobie ich odnaleźć …..;)

autor

nikt36

Dodano: 2007-01-17 00:25:55

Ten wiersz przeczytano 652 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie