Czarna dziura w dużym pokoju

Wiersz jak zwykle bdb,
cóż, czasem serce jest w uśpieniu,
a czasem ktoś go nie widzi,
a czasem tkwi w klatce pozorów, czy czegoś innego,
czasem martwe umiera, wiersz można intepretować na
różne sposoby, jak to z poezją bywa.
Pozdrawiam
P.S Nie wiem o jaki wstyd chodzi w odautorskiej notce,
może o ten, że czytając takie wiersze, wstyd, że nie
ma się Twojego talentu, Poeto, cóż, mnie nie jest on
dany, zdaję sobie z tego sprawę.

Nagły brak nawigacji.

Cóż warte jest ciało bez serca. Wszak to ono jest
przyczyną wszystkiego tego co w życiu piękne.
Pozdrawiam
Marek

smutny obraz, bez serca już nic...

dziwne uczucie- ciało bez serca.
Też na myśl przychodzi mi po transplantacji.

I świat się zawalił- dla tych którzy zostają.

Rozbudzasz wyobraźnię. Skłaniasz do zatrzymania się
nad Twoim wierszem. Interpretacja może być różna.
Pozdrawiam :)

Wiersz działa na wyobraźnię.
Pomyślałam o transplantacji, choć mam świadomość, że
to wyjęcie serca jest metaforyczne.
Dobranoc valanthil.

Prawda serce jest najważniejsze to materialne e i to
w przenośni.

Wiersz, szczególnie wyjęcie serca,
dosłownie wgniotło mnie w fotel,
wow,
świetny!
pozdrawiam serdecznie:)

Poruszający wiersz zatrzymał na dłużej w zamyśleniu...

Pozdrawiam :)

Świetne wymowne wersy, bardzo smutne...

Dobrze napisane, bez serca to trochę niekompletni
jesteśmy, i niekoniczenie chodzi o organ bo bez niego
żyć akurat nie można...
Bardzo dobry wiersz

Pozdrawiam serdecznie :)

:( pozdrawiam serdecznie