Czarne myśli
Nie ma już niczego
Nie ma wartości
Nie ma idej.
Wszystko rzucone w czarną dziurę
Wszystko oddałem, nic mi nie zostało
Wszystko umarło, nic nie przetrwało.
Ideałem było moje wnętrze, jedyna kraina
miłości żywa
Metafizycznie w wyobraźni Utopia się
ukrywa.
Świat wyobraźni, świat idealny
Los myślicieli i poetów katastrofalny.
autor
Marcyś
Dodano: 2006-03-30 15:56:19
Ten wiersz przeczytano 533 razy
Oddanych głosów: 2
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.